Een kind dat lastig doet of storend gedrag vertoont, doet dat vanuit een behoefte, die niet ingevuld geraakt. Een kind begint niet te wenen of te roepen, omdat hij of zij dat leuk vindt. Net zoals wij als volwassenen ook niet zeggen: ik ga eens lekker andere mensen pesten of uitmaken. Een volwassene begint te roepen, als hij of zij zich niet gehoord voelt. Een volwassene is verdrietig, als hij of zij zich niet begrepen voelt. Dat is bij een kind net zo. Het storend gedrag is een foute of wanhopige manier om alsnog te krijgen wat het kind wil of nodig heeft.
Als jouw kind een bepaald label of stoornis heeft (ik denk aan ADHD, ADD, ASS, HSP), dan ben je al gewoon om te gaan zoeken naar hoe je daarmee het best kan omgaan. In dat opzicht ben ik voorstander om een label te gebruiken. Als je door die inzichten beter kan omgaan met je kind, vind ik dat een pluspunt. Een label dient niet om te accentueren dat je kind abnormaal is.
Ik geloof dat kinderen gelukkig zijn als hun behoeften vervuld zijn.
Lees hier welke 3 behoeften elk kind heeft.
Het kan ook zijn dat er nog meer aan de hand is. Lees hier of je kind in therapie moet.
