Veelgestelde vragen (FAQ)
Een coach geeft je inzicht in wie je bent, wat je wil en hoe je daar komt. Een relatiecoach doet dit op relatiegebied.
Meestal weten mensen heel goed wat ze niet meer willen (geen ruzie meer, geen gedoe meer, niet meer als broer en zus naast elkaar leven, geen spanningen meer, enz.). Van daaruit kan onderzocht worden wat ze wél willen. Hoe ziet hun droomrelatie eruit? Om vervolgens tools en technieken aan te reiken die kunnen helpen om stappen te zetten naar die droomrelatie.
Mijn visie? Ik hou van eenvoud en duurzaamheid. Ik geloof dat inzicht krijgen in jezelf en de ander de sleutel is tot eenvoud en duurzaamheid in relaties. Ik geloof niet in hard werken, moeite doen, jezelf wegcijferen, de ander willen pleasen, want dat houd je niet vol. Het is zoals diëten. Je kan op wilskracht heel wat kilo’s kwijtspelen, maar wat is het nut als die er nadien terug gewoon bijkomen?
In relatiecoaching gaan we dus eerst naar het inzicht: begrijpen hoe bepaalde patronen in jullie relatie geslopen zijn, wat je zelf nodig hebt, welke taal de ander spreekt. Intussen bepaal je wat je wil bereiken. Daarna gaan we aan de slag met tools en technieken, praktisch toegepast op jullie persoonlijkheden en jullie relatie.
PS. Het is geen enkel probleem als je partner niet direct mee wil stappen in relatiecoaching. Van zodra jij begint te werken aan jezelf, zal je zien dat je ook impact hebt op de relatie.
In relatietherapie gaat het over
- het verleden en het heden
- bepaalde gebeurtenissen of trauma’s verwerken en/of een plaats geven (bv. overspel)
- ontdekken waarom bepaalde dingen moeilijk zijn voor jou
- hulp krijgen bij het uiten van je emoties en gevoelens
=> Door veel te praten en in het verleden te graven, kom je tot inzicht en acceptatie in het heden.
In relatiecoaching gaat het over
- het heden en de toekomst
- doelen stellen (bv. hoe ziet jouw droomrelatie eruit?)
- concrete tools en technieken aanleren (bv. communicatie, grenzen stellen)
- stappen zetten om je doelen te realiseren
=> Door actie te ondernemen, gebaseerd op inzichten, tools en technieken, kom je vooruit en bereik je je doelen.
Enkele veelgemaakte denkfouten of overtuigingen bij ondernemers als het gaat over hun relatie:
- Veel ondernemers willen wel graag een liefdevolle relatie, maar komen uiteindelijk niet (meer) in beweging. Ze hebben al vanalles geprobeerd en niets heeft duurzaam gewerkt. Ze geloven dat vrouwen emotionele wezens zijn die niet te begrijpen zijn of dat mannen niet romantisch zijn en over gevoelens kunnen praten of dat er met hun rebelse puber geen zee te bevaren valt. Dus ze geven het op en zitten hun tijd uit. Hoe zonde, want ondertussen blijven de (onderhuidse) conflicten en patronen wel bestaan. Als je niets verandert, verandert er niets.
- Ook zijn er ondernemers die het allemaal alleen willen doen. Dit is moeilijk, want iedereen heeft zo zijn eigen blinde vlekken. When you’re in the frame, you don’t see the picture. Met de juiste expert neem je de snelheidstrein in plaats van een boemeltrein.
- Vaak komen ondernemers vast te zitten omdat hun partner niet wil meewerken aan een oplossing. Voor een relatie moet je inderdaad met twee zijn, maar om tot verandering te komen, volstaat het dat je zelf aan de slag gaat zodat je niet machteloos hoeft toe te kijken. Van zodra jij verandert, heeft dat vanzelf impact op de relatie en op je partner.
- Sommigen denken dat ze pas begeleiding nodig hebben, als er conflicten zijn of als ze het echt niet meer zelf kunnen oplossen. Daardoor wachten ze te lang en duurt de begeleiding ook des te langer. Als je de kleine misverstanden leert aan te pakken, groeien ze nooit uit tot grote conflicten.
- Ondernemers denken vaak ook dat relatietherapie de laatste strohalm is om de problemen in hun relatie op te lossen. Therapie is niets voor ondernemers. Die hebben geen tijd en zin om uren te praten over wat er allemaal fout loopt in hun relatie en hun gezin. Ik ken een veel makkelijkere oplossing dan oeverloos te praten en te graven in het verleden. Wat jij nodig hebt, naast inzicht, zijn concrete tools en technieken, praktisch toegepast op jouw situatie.
Het is veel makkelijker te voorkomen dan te genezen! Het is een bewuste keuze van mij om niet te werken met koppels in crisissituaties.
Mensen worden opgeslokt in de dagdagelijkse beslommeringen, ze worden geleefd en stilletjes aan groeien ze uit elkaar, gaan zo uit connectie en gaan hun geluk bij iemand anders zoeken. Heel vaak doen ze dat niet bewust, maar komt er iemand langs die hun ondergesneeuwde behoeften wakker prikken.
Ontrouw maakt ons bewust dat we iets missen
Het gaat om basisbehoeften die we als mens nodig hebben, zoals aandacht, erbij horen, graag gezien zijn, liefde, intimiteit, seks, jezelf kunnen zijn, waardering, erkenning, enz.
Als ontrouw bij jou voorkomt, help ik je graag om duidelijkheid te scheppen, zodat je de juiste keuze kan maken. Ik help je om te ontdekken wat je allemaal nodig hebt, zodat je meer inzicht krijgt in jezelf en in je partner(s). Ik leer je om helder te communiceren over je gevoelens en je behoeften, zodat je nooit nog ontrouw nodig hebt, als signaal dat er iets moet veranderen, want ontrouw kan veel kapotmaken.
Ook voor de bedrogen partner zitten er veel lessen in. In een goeie relatie is open en eerlijk communiceren een basisfundament.
Net zoals bij andere ingrijpende gebeurtenissen, zoals burn-out, kanker, het verlies van een dierbare, enz. kan er uit ontrouw wel degelijk iets goeds voortkomen. Zelf heb ik beide rollen meegemaakt. Ik weet wat je doormaakt. Ontrouw betekent niet het einde van een relatie. Het kan een nieuw begin zijn.
Lees hier ook mijn blog “Waarom gaan mensen vreemd?”
Een kind dat lastig doet of storend gedrag vertoont, doet dat vanuit een behoefte, die niet ingevuld geraakt. Een kind begint niet te wenen of te roepen, omdat hij of zij dat leuk vindt. Net zoals wij als volwassenen ook niet zeggen: ik ga eens lekker andere mensen pesten of uitmaken. Een volwassene begint te roepen, als hij of zij zich niet gehoord voelt. Een volwassene is verdrietig, als hij of zij zich niet begrepen voelt. Dat is bij een kind net zo. Het storend gedrag is een foute of wanhopige manier om alsnog te krijgen wat het kind wil of nodig heeft.
Als jouw kind een bepaald label of stoornis heeft (ik denk aan ADHD, ADD, ASS, HSP), dan ben je al gewoon om te gaan zoeken naar hoe je daarmee het best kan omgaan. In dat opzicht ben ik voorstander om een label te gebruiken. Als je door die inzichten beter kan omgaan met je kind, vind ik dat een pluspunt. Een label dient niet om te accentueren dat je kind abnormaal is.
Ik geloof dat kinderen gelukkig zijn als hun behoeften vervuld zijn.
Lees hier welke 3 behoeften elk kind heeft.
Het kan ook zijn dat er nog meer aan de hand is. Lees hier of je kind in therapie moet.
Naast de basisbehoeften van elke mens, zoals eten en slapen, heeft elk kind nood aan liefde, tijd en aandacht van zijn/haar ouders.
Hoe kan je dat concreet invullen?
LIEFDE
- via fysiek contact, zoals aanrakingen, kusjes, knuffels, massage (respecteer de grenzen van het kind)
- via woorden zoals “Ik zie je graag” en “Ik ben trots op jou”
TIJD
- spendeer regelmatig tijd samen met je kind
- bv. samen TV kijken, samen gamen, naar de voetbal gaan, op citytrip, gaan shoppen, naar de wellness, …
AANDACHT
- toon interesse in hobby’s, vrienden, school
- luister naar de verhalen, zonder oordeel en zonder oplossingen te willen geven
- schenk aandacht aan zijn/haar lievelingseten en kledij
Daarnaast heeft een kind het ook nodig om:
- zichzelf te mogen zijn (vrije meningsuiting)
- geaccepteerd te zijn zoals het is
- graag gezien te zijn
- liefdevol verzorgd te worden
- zich veilig te voelen (privacy, voorspelbaarheid)
- zich te amuseren en zich te ontplooien
- zich gesteund te voelen
Wil je storend gedrag voorkomen, geef je kind dan genoeg van bovenstaande zaken.
Ik heb een haat-liefde verhouding met regels. Als ik een regel niet begrijp en het beperkt mij in mijn vrijheid, word ik kwaad en dan ga ik rebelleren. Als ik echter de noodzaak inzie van een regel, dan geeft de regel juist structuur en duidelijkheid. Daarom wil ik graag een breder kader schetsen, zodat je als ouder bewust kan stilstaan bij welke regels je aan je kind(eren) wil stellen.
Als je het ouderschap ziet als een spelletje voetbal, dan hebben we nood aan een doel, regels en een scheidsrechter.
Welke doelen wil je bereiken?
Overal waar je regels tegenkomt, kan je zoeken naar het hoger doel dat je bereikt dankzij die regels. Zo zorgen de verkeersregels ervoor dat we ons veilig en vlot kunnen verplaatsen op de weg. Als je dat hoger doel ziet, zie je dat de regels wel degelijk nut hebben.
Het doel voor het kind is om liefde, tijd en aandacht te krijgen van zijn ouders. Dat is de behoefte van elk kind. Een ouder kind zal zich daarnaast ook willen ontwikkelen en met vrienden willen weggaan. Het doel voor de ouders is om in harmonie samen te leven en gelukkige en gezonde kinderen in de wereld te zetten, die zelfstandig en veerkrachtig zijn en mee kunnen in de maatschappij, die ook vol regels zit. Kinderen die in het gezin nooit regels gehad hebben, kunnen later heel moeilijk om met gezag en autoriteit.
Oefening: Wat zijn jouw doelen in het ouderschap?
Welke regels heb je nodig om je doelen te bereiken?
Net zoals in voetbal bevatten regels ook grenzen: het duidt een kader of structuur aan. Regels zorgen voor duidelijkheid: wat mag wel en wat mag niet? Wat gebeurt er als je de regels overtreedt? Dat gevolg moet op voorhand gekend zijn. Als je je houdt aan de regels, als je binnen het kader blijft, dan is alles voorspelbaar, dan weet je wat er gaat komen. Dat geeft een houvast en een veilig gevoel: weten dat je nooit gestraft zal worden als je je houdt aan de regels. Regels zorgen ervoor dat er geen veronderstellingen of verwachtingen gemaakt worden. Die 2 woorden leiden bijna altijd tot teleurstellingen of frustraties.
Een goeie regel bevat dus ook een gevolg, als de regel niet gevolgd wordt. In voetbal is dat duidelijk: als je de bal buiten trapt, gaat de bal naar de tegenstander op de plaats waar hij buiten is gegaan. Die regel is gekend bij het begin van het spel. De lijnen zijn duidelijk getekend. De scheidsrechter fluit als de bal buitengaat en de bal gaat naar de tegenstander zonder gedoe. Als je diezelfde duidelijkheid kan bereiken in ouderschap, wordt opvoeding kinderspel. Zo zet je het kind ook in zijn verantwoordelijkheid: als het kind ervoor kiest om de regel niet te volgen of om zich niet aan de afspraak te houden, dan kiest het kind dus voor de gevolgen. Voer dan het gevolg uit zonder gedoe. Merk op dat ik niet het woord “straf” gebruik. Ik hou niet van straffen, omdat dat nauw verbonden is met macht.
In het ouderschap zullen we dus regels in opvoeding opstellen, die ons helpen om onze doelen te bereiken. Je zal dus regels willen opstellen rond schermtijd, rond het uur om te gaan slapen, rond eten en tafelmanieren, rond respect en omgang met anderen, rond klusjes en taken, enz.
Oefening: Welke regels zorgen ervoor dat je je doelen bereikt (zowel jouw doelen als die van het kind)?
Voorbeeld: regels rond het slaapuur dienen om het kind de slaap te geven, die het nodig heeft; regels rond schermtijd dienen om het kind niet verslaafd te laten worden en om het ook de nodige tijd aan andere dingen te laten besteden.
Hoe kan je toezien dat de regels nageleefd worden?
Het laten naleven van de regels gebeurt in het voetbal door de scheidsrechter. In het ouderschap ben jij dat als ouder. Jij dient erop toe te zien dat de regels die opgesteld werden, te allen tijde nageleefd worden. Ook als je moe of gestrest bent. Als je met 2 bent, zorg er dan voor dat jullie samen de regels opstellen en allebei akkoord gaan met de regels, zodat de ene ouder de andere nooit ondermijnt. De regels zijn alleen nuttig als ze ook echt nageleefd worden.
Lees ook: Hoe kan je als ouder consequent zijn?
Een gouden regel in opvoeding is om consequent te zijn. Een ja is een ja, een nee is een nee. Als een ja ineens een nee wordt, voelt het onveilig en onvoorspelbaar voor het kind. Het kind gaat dan – terecht – heel lastig worden. Als een nee na lang zagen toch een ja wordt, is het hek van de dam. Als kinderen voelen dat jouw beslissing kan beïnvloed worden door hun gedrag, dan zullen ze dat meer gaan doen, zeker als het in hun voordeel uitdraait.
Daarom is het heel belangrijk om een beslissing te nemen die onveranderlijk is en waar je helemaal achter staat. Dan zal het kind voelen dat het geen zin heeft om te discussiëren of te zagen. En zo wordt ouderschap een pak gemakkelijker. Hoe neem je nu de juiste beslissing, ook als het snel moet gaan? Deze 4 stappen kunnen je helpen.
Stap 1: vraag bedenktijd
Je vraagt letterlijk: mag ik daar even over nadenken? Of: ik zou dat graag eerst met mama/papa bespreken. Of: dat wil ik eens rustig bekijken met mijn agenda erbij. Je koopt dus letterlijk tijd.
Stap 2: sta stil bij wat je zelf wil
Tijdens je bedenktijd denk je na over wat je zelf wil, in alle rust. Zonder je eventueel even af. Hierbij enkele vragen die kunnen helpen bij het vinden van het antwoord:
- Wat voelt goed voor jou?
- Wat zou je doen als je je niet moest verantwoorden?
- Wat zijn eventuele voorwaarden om ‘ja’ te zeggen?
- Wat zijn argumenten om ‘nee’ te zeggen?
Stap 3: deel je beslissing mee
Vertel eerst wat je beslissing is. Draai niet rond de pot, maar zeg het gewoon.
Geef dan je voorwaarden (als je ja zegt) of je argumenten (als je nee zegt). Een uitleg geven waarom je die keuze gemaakt hebt, is oké. Elk kind verdient een uitleg. Ik zie dat als informatie waarop je beslissing gebaseerd is. Als je kind begrijpt waarom je nee zegt, zal het zich veel gemakkelijker neerleggen bij die nee.
Stap 4: blijf bij je beslissing
Blijf ten allen tijde bij je beslissing! Zoals ik al eerder zei: consequent zijn is een gouden regel in opvoeding. Als je eerst nee zegt, en na heel wat gezeur maak je daar toch een ja van, dan verlies je alle geloofwaardigheid. Je kind leert dat ‘zagen’ werkt. En dus gaat het kind dat meer doen. Misschien vind je het op korte termijn gemakkelijker om toe te geven, omdat er dan tijdelijk rust is, maar op lange termijn bereik je net het tegenovergestelde resultaat. Hou vol! De aanhouder wint!
Ik geloof dat een (jong) kind redelijk puur en onschuldig is. Bijna nooit heeft een kind slechte intenties. En kinderen zijn meester om in het hier en nu te leven. Het ene moment hoor je ze roepen en zijn ze boos; het volgende moment hoor je ze schaterlachen en zijn ze blij. Niks ego…
We kunnen er veel van leren! Ik neem je even mee…
Kinderen imiteren hun ouders
Als je als ouder roept als je boos bent, zal het kind dat ook doen. Grijp je naar een sigaret als je stress voelt, dan leert je kind dat roken oké is. Daden zeggen veel meer dan woorden. Een puber kan je niets meer wijsmaken. Als je dus een bepaald gedrag ervaart bij je kind dat je niet oké vindt, kijk dan eerst eens bij jezelf. De kans is groot dat de ouders het ook op die manier doen.
Kinderen vormen een spiegel voor hun ouders
Als je inziet dat kinderen hun ouders imiteren, kan je dit gebruiken als een spiegel. Kinderen die ruzie maken, laten zien aan hun ouders dat er tussen hen ook een conflict speelt, misschien zelfs onuitgesproken en onder de radar. Kinderen zijn via een onzichtbare navelstreng verbonden met hun ouders. Dat betekent dat ze naadloos aanvoelen wat de ouders voelen. Zo kunnen ze het aanvoelen als de ouder verdrietig is, boos is of stress ervaart. Ze weten natuurlijk niet waarom dat zo is en ze kunnen dit niet oplossen. Maar ze voelen wel de druk van de onverwerkte gevoelens. En daarvoor hebben ze een uitlaatklep nodig. Sommige kinderen zijn heel braaf op school om thuis heel onhandelbaar te zijn. Op school voelen ze zich veilig, kunnen ze kind zijn en ervaren ze rust. Thuis voelen ze een enorme druk, die ze niet kunnen plaatsen en dat uit zich in onhandelbaar gedrag. Het kind weet geen blijf met de onrust in zichzelf. Het kan ook omgekeerd: dat het kind thuis heel braaf is en op school onhandelbaar. Dan wil het kind de ouders thuis niet nog meer belasten en komt het er op school allemaal uit.
Ouders willen hun kind sparen
Vanuit een liefdevolle intentie willen ouders hun kind sparen en beschermen. Ze willen het kind weghouden van conflicten en negatieve emoties zoals verdriet en boosheid. Net daardoor geraakt het kind in de knel: het voelt iets anders dan wat het wordt wijsgemaakt.
Als je verdrietig bent, vertel er dan gewoon over. Doe je dat niet, zal het kind verward geraken over wat het voelt (ouder is verdrietig) en wat het te horen krijgt (er is niets aan de hand). Zo leert het kind dat het niet kan vertrouwen op zijn/haar gevoel, wat een zonde. Je zou bv. kunnen zeggen “Ik voel me verdrietig / ik heb de laatste tijd zoveel werk dat ik er echt stress van heb / ik weet het allemaal niet meer. Daar kan jij niets aan doen. Ik los het wel op.” Op die manier bevestig je wat het kind al aanvoelde, maar tegelijk ook dat het niet zijn/haar fout is én dat jij het als ouder zal oplossen. Zo neem je de druk weg bij het kind.
Door het kind weg te houden van conflict en negatieve emoties kan het kind niet leren hoe het daarmee dan zelf moet omgaan.
Je kind in therapie?
Als je alles hierboven goed gelezen hebt, is het duidelijk dat je als ouders heel veel kan doen aan jezelf om het probleem bij je kind weg te halen. Het was om te beginnen al niet zijn/haar probleem. Als je je kind in therapie stuurt, geef je (onbewust) mee dat het kind een probleem heeft, dat er iets mis is. Zeker als je zelf als ouder nog nooit in therapie geweest bent, is dat wel een heel zwaar signaal. Je vraagt aan je kind om jouw probleem op te lossen.
Als je niet kan praten met je kind/tiener, leer het dan. Als je niet weet hoe je met conflict of negatieve emoties moet omgaan, leer het dan eerst zelf, zodat je het kan leren en voorleven aan je kind.
Laat me duidelijk zijn. Hulp zoeken bij de juiste hulpverleners kan ik zeker aanmoedigen. Geef dan zelf het voorbeeld en doe er normaal over. Net zoals je naar de dokter gaat, als je lichamelijke pijn hebt, kan je spreken over een coach of therapeut, als je mentale hulp kan gebruiken.
Ik ben voor jou de ideale coach, als je dit belangrijk vindt:
- Als ondernemer ken ik jouw leefwereld en kan ik meepraten over jouw business en de uitdagingen die je tegenkomt. Vele ondernemers voelen zich eenzaam aan de top. Iemand die kan meedenken op hun niveau en hen kan uitdagen om groter te denken, is op zich al goud waard.
- Tijd en betrokkenheid! Ik kies heel bewust voor een beperkt aantal klanten, waardoor ik elke klant heel goed ken en de tijd en aandacht kan geven, die nodig is. Ik ken mijn klanten beter dan ze zichzelf kennen.
- Als ervaringsdeskundige (scheiding, samengesteld gezin, overspel, sabbatjaar, co-ouderschap, ondernemerschap, …) spreek ik heel openlijk over mijn eigen ervaringen en lessen. Ik weet wat je voelt en wat je meemaakt. Je bent niet alleen.
- Ik zeg wat ik voel dat er gezegd moet worden. Zacht confronterend, nooit (ver)oordelend. Ik probeer altijd jouw beeld te verruimen, de goeie intenties te zien bij iedereen, wat vaak nieuwe perspectieven geeft.
- Praktisch, concreet en met de poten in de klei. Ik reik je (eenvoudige) tools en technieken aan, maar leer je ineens hoe je ze kan gebruiken.
- Ik ben discreet en integer. Niemand hoeft te weten wat je mij vertelt of zelfs dat je bij mij in coaching bent.
Wat denk je? Gaan we samenwerken?
Onze relaties worden bepaald door heel wat factoren: onze ouders, onze opvoeding, onze eerdere ervaringen, onze persoonlijkheid, enz. We hebben strategieën ontwikkeld en er zijn patronen ontstaan. Enkele voorbeelden: je klapt dicht als je partner uitvliegt, je doet lacherig als het te serieus wordt, je steekt je kop in ’t zand, je loopt telkens weg bij ruzie, je bent conflict-vermijdend of roepen is de enige manier waarop er nog geluisterd wordt naar jou.
Ik hou niet van pleister-coaching: even een plakkertje op de wonde en weer doorgaan. Sommige wondes hebben het nodig om eerst proper gemaakt te worden, vooraleer ze kunnen helen. Bovendien is het misschien nodig om anders te leren lopen, als je steeds blijft vallen.
Natuurlijk wil ik mijn klanten heel concreet en praktisch leren hoe ze o.a. helder kunnen communiceren, maar we kijken daarbij eerst naar de persoonlijkheid van de klant. We kijken naar welke patronen er ingesleten zitten, waardoor communicatie moeilijk lijkt, want tips & tricks hebben geen duurzaam effect, als je niet naar het geheel kijkt. Het is zoals diëten zonder je voedingsgewoonten te veranderen. Na het dieet ben je even wat kilo’s kwijt, die er nadien vlot terug aankomen, van zodra je weer eet zoals vroeger.
Ik geloof dat inzicht de snelste en makkelijkste manier is om te komen tot harmonieuze relaties. Inzicht krijgen in jezelf en de ander zorgt ervoor dat je de juiste dingen doet, zonder dat je hard moet werken of dat je hervalt in oude patronen. Ik leer je de taal van je geliefden te spreken. Naast inzicht is er ook nieuw gedrag nodig en dat vraagt tijd om helemaal te verankeren.
Ik bied coachingtrajecten aan van 6 maanden of 12 maanden. Je kan starten met 6 maanden en nadien verlengen.
Het gaat niet over wat ik je aanbied of het aantal uren dat we samen doorbrengen. Het gaat over wie je wordt tijdens en na onze samenwerking. Je zal veel bewuster in het leven staan. Je leert hoe je alles kan aantrekken waar je van droomt en welke stappen nodig zijn om dat te realiseren. Je leert je buikgevoel te gebruiken als persoonlijk kompas. Persoonlijke ontwikkeling wordt een onderdeel van je leven.
PS. Als er een snelle fix was, had je die toch al lang gevonden?!
Neen. In coaching gaat het over doelen stellen en de weg bewandelen om dat doel te bereiken. Dat lukt gewoon niet in 1 of 2 sessies.
Je kan natuurlijk wel een Inzichtscall aanvragen om te bespreken wat er mogelijk is.
Als jouw partner ook helemaal openstaat voor persoonlijke ontwikkeling en coaching, dan is die zeker welkom. Het gebeurt wel vaker dat de partner één of meerdere sessies mee volgt.
Je hoeft niet te wachten tot je partner klaar is om mee te komen. Wachten zorgt voor een machteloos gevoel.
Je hoeft je partner ook niet te overtuigen om mee te komen. Je hebt je partner niet nodig om tot verandering te komen in jullie relatie.
Door je te focussen op jezelf, sta je in je kracht en voel je wat je wel kan doen. Van zodra jij begint te werken aan jezelf, zal je zien dat je ook impact hebt op de relatie. Door het zelf voor te leven, kan je je partner inspireren. Daden zeggen zoveel meer dan woorden.
PS. Ik geloof niet in dwingen of verbieden in een relatie, want dat leidt tot macht. Ik geloof wel in het verwoorden van wat je wel of niet leuk vindt, zodat de ander daar vrijblijvend rekening mee kan houden.
Aangezien we eerst en vooral werken aan de relatie met jezelf, is het helemaal niet erg als je nu geen partner hebt. Op die manier leer je jezelf eerst veel beter kennen en aanvaarden, zodat je na het Relatie Coachingtraject veel sterker in je schoenen staat en beter weet wat je zoekt in een relatie.
